Ang batas ng Fechner, na kilala rin bilang batas ng Weber-Fechner, ay isang sikolohikal na prinsipyo na naglalarawan ng kaugnayan sa pagitan ng pisikal na intensity ng isang stimulus at ang sikolohikal na persepsyon ng stimulus na iyon. Ito ay nagsasaad na ang perceived intensity ng isang stimulus ay proporsyonal sa logarithm ng physical intensity nito. Sa mas simpleng mga termino, ang batas ni Fechner ay nagmumungkahi na ang ating pang-unawa sa intensity ng isang stimulus ay tumataas nang mas kaunti habang ang intensity ng stimulus ay tumataas nang linearly. Ang batas na ito ay unang iminungkahi ng German physicist at psychologist na si Gustav Theodor Fechner noong 1860.